Makelaar Saskia van Kessel voelt klappen ME'er nog elke dag

30 juni 2016

Makelaar Saskia van Kessel (40) uit Geldermalsen raakte eind vorig jaar ernstig gewond bij de azc-rellen in haar woonplaats. Door politiegeweld, zegt ze. Terwijl ze nog altijd revalideert, voert ze een verbeten strijd om erkenning van haar leed.

De in het zwart geklede mannen met de stokken in hun hand doken op vanuit het niets, zegt Saskia van Kessel. „Ik dacht: wat is dit? Wie zijn dit?”

Gewelddadig protest
Geldermalsen, woensdagavond 16 december 2015, even na elven. Het Betuwse dorp trilt na van een uiterst gewelddadig protest tegen een gepland mega-asielzoekerscentrum. Saskia van Kessel, als plaatselijk NVM-makelaar een bekend en geliefd gezicht, had van een afstandje toegekeken.

Koffie en gebak
Bij het gemeentehuis, waar vele honderden mensen zich verzamelden, was het al snel uit de hand gelopen. „Ik ben terug naar kantoor gegaan, samen met mijn vriend Sjors. Daar volgden we de protestacties op tv. Het was gek genoeg nog best gezellig ook. Koffie en gebak erbij.”

Arrestatie-eenheid
Als ze van kantoor naar hun bovenwoning in hartje Geldermalsen wandelen, gaat het mis. Vlak bij huis belanden ze midden in een groep opgejaagde jongeren en de in linie oprukkende agenten in burger - de mannen in het zwart. Het blijken later leden van arrestatie-eenheid Romeo te zijn. Ze zien Sjors aan voor een relschopper. Hij draagt een capuchon en een wit T-shirt met de tekst 'AZC NEE'. Krijgt een paar klappen. Saskia schreeuwt: 'Hé, wij wonen hier!"

Ze kookt van woede en verontwaardiging. Stapt met versnelde pas op de slaande agent af. „Ik had eerst helemaal niet in de gaten dat ze van de politie waren.”

Ambulance
Een half uur later ligt ze in een ambulance. Met loeiende sirenes op weg naar het ziekenhuis in Tiel, daarna door naar het Universitair Medisch Centrum in Utrecht. Diagnose: een traumatische subarachnoïdale bloeding in haar hoofd (hersenbloeding). Ook constateren artsen een flinke bloeduitstorting op haar voorhoofd.

Stijgende lijn
Wat is er gebeurd met Saskia van Kessel? Hoe kon ze zulk ernstig letsel oplopen? Wat helder is: tot op de dag van vandaag, ruim zes maanden later, ondervindt ze de gevolgen van die avond.

„Het gaat wel beter. Ik heb de stijgende lijn te pakken. Maar voluit werken kan ik nog steeds niet. Vroeger was ik de regeltrut hier. Er ontging mij níets. Ik deed duizend-en-één dingen tegelijk. Als ik nu drie dingen op een dag heb, dan zit mijn dag vol.”

Sportschool
Vorige week heeft haar vriend haar abonnement van de sportschool uiteindelijk toch maar opgezegd. Het voelt als een nederlaag. „Ik kwam er voor mijn hersenbloeding zes keer in de week. Ik was een fanatiekeling. Ik heb het nog wel geprobeerd, maar ik kan het niet meer. Die oefeningen, ze willen niet meer in mijn hoofd.”

Wrak
Saskia pakte alles aan, zeggen collega's. Manusje van alles. Energie voor tien. Was zelfs voorzitter van het kerkbestuur, al is ze niet eens gelovig. Zo'n type. „De eerste twee maanden van de revalidatie waren het ergst. Ik was een wrak. Kon geen daglicht verdragen. Hoewel ik nu op 65, 70 procent zit, vraag ik me af of ik ooit nog helemaal de oude word.”

Huilende klanten
Terug naar 16 december 2015. Het levensgrote videoscherm tegenover het gemeentehuis, waarop Geldermalsenaren het gemeenteraadsdebat over het azc kunnen volgen, dat had Saskia geregeld. Op eigen houtje. „Ik kreeg in die dagen huilende klanten in de zaak. Mensen die bij ons een nieuwbouwhuis hadden gekocht en nu opeens een azc voor 1.500 vluchtelingen voor de deur kregen.”

Van Kessel spreekt er schande van. Nog steeds. „Het was te veel, te snel.”

Vervelende personen
Later die avond, op weg van kantoor naar huis, loopt ze met haar vriend Sjors langs een winkeltje dat een jubileum viert en tot laat open is. Ze koopt er een tas. Sjors heeft de tas nog in zijn hand als ze de mannen in het zwart van de arrestatie-eenheid tegen het lijf lopen. Die zijn in allerijl opgeroepen, weggeplukt van een trainingsdag in Ossendrecht. Ze assisteren collega's die, op een steenworp afstand van Saskia's woning, café De Gouden Leeuw uitkammen. 'Vervelende personen' zouden zich daar verschansen. Mogelijke relschoppers.

Twee jongemannen worden gearresteerd omdat ze een middelvinger naar de politie opsteken. Daarna vegen de mannen van Romeo de omgeving schoon en volgt de toevallige confrontatie met Sjors en Saskia.

Camerabeelden
Een buurtgenoot legt het tafereel dat volgt vast met een mobieltje. Op de camerabeelden is duidelijk te zien hoe Saskia van Kessel op de man afstapt die haar vriend slaat. Collega-agenten zullen later spreken van 'een hysterische vrouw'.

De politieman in het zwart geeft Van Kessel een harde duw. De makelaar slaat achterover. Terwijl ze op de grond ligt, maken de zwarte gedaanten slaande bewegingen. Sjors schreeuwt: "Niet slaan, ze is ziek, mijn vriendin is ziek." Of er iemand wordt geraakt met de lange wapenstokken, en zo ja wie, is volstrekt niet te zien op de beelden. Te duister.
Saskia weet het zeker. "Ik ben geslagen, op mijn hoofd. Op mijn ellebogen kroop ik achteruit. Die agent kwam boven me hangen, ik dacht dat hij me dood zou slaan."

'Wegwezen'
In plaats daarvan wordt Saskia door hem overeind geholpen. 'Wegwezen', wordt er geroepen. Vriend Sjors en Saskia gaan hun woning binnen, beduusd en verontwaardigd. Saskia's blouse is kapot. Een buurvrouw roept: "Sas, ik heb alles gezien!” De buurtgenoot die filmt zegt tegen de agenten: 'Mietjes, kunnen jullie wel, meisjes slaan?'

'Komen, nu!'
Thuis belt tweelingzus Woudy 1-1-2. „De ME heeft mijn zus met knuppels in elkaar geramd, vijf meter van haar huis. Ik wil dat jullie nu komen, nu!”, dat zijn haar letterlijke woorden. Saskia voelt zich niet goed. Wordt heel misselijk. Na een half uur gaat het écht mis. „Ik voelde heftige steken in mijn hoofd. Bliksemschichten.”

Een aanwezige agente belt de ambulance. Saskia zal vijf dagen in het UMC doorbrengen.

Aangifte
Op 5 januari 2016 doet Saskia van Kessel aangifte van poging tot doodslag tegen de agent die haar zou hebben geslagen.

Op dat moment is de politie al volop bezig met eigen onderzoek. De dienstdoende officier van justitie heeft zich op 17 december 2015, daags na de rellen, gewend tot het bureau Veiligheid, Integriteit en Klachten (VIK) van de Landelijke politie-eenheid te Driebergen. Beter bekend als bureau interne zaken. VIK stelt onder de naam 'Geranium' een strafrechtelijk onderzoek in naar het politie-optreden.

„Op 5 februari – ik lag toen nog half in de kreukels – kreeg ik bezoek van de officier”, zegt Van Kessel. Ze schudt haar hoofd. Het gesprek verliep niet goed, vindt ze.

„Hij vertelde me dat zijn vrouw dokter is en had nagevraagd welke ziekte ik heb. En dat mijn hersenbloeding ook te maken kon hebben met mijn ziekte.”

Ziekte
Van Kessel lijdt aan de ziekte van Takayasu. Een zeldzame en ernstige auto-immuunziekte waarbij sprake is van ontstekingen van de bloedvaten. „Daar ben ik pas op mijn 21e achter gekomen. Ik heb onder meer een sterk verwijde aorta. Een harde klap op mijn borst kan dodelijk zijn.”

rapport
Weken later zal blijken dat op het moment dat de officier met Van Kessel spreekt, er een rapport lag van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI). Gedateerd: 27 januari 2016. Conclusies van het NFI: het is onwaarschijnlijk dat Saskia's hersenbloeding verband houdt met de ziekte van Takayasu. Omdat de bloeding relatief kort na een geweldsincident optrad, is het 'veel waarschijnlijker' dat de bloeding daarmee te maken heeft.

Het NFI stelt verder vast dat de buil op Saskia's voorhoofd het gevolg is 'van stomp botsende of samendrukkende geweldsinwerking, zoals bijvoorbeeld slaan, stompen, vallen of (zich) stoten. In dit kader zou de bloeduitstorting kunnen zijn opgeleverd door een slag met een wapenstok. Een andere geweldsinwerking is echter ook mogelijk'.

Geweldsinwerking
Of de hersenbloeding daardoor is veroorzaakt, is volgens het NFI echter niet met zekerheid vast te stellen. 'Zowel een botsende geweldsinwerking tegen het hoofd als stress (als gevolg van het geweldsincident) kunnen tot de bloeding hebben geleid.'

Van Kessel zucht. "Dit NFI-rapport is wekenlang 'zoek' geweest. Pas op 6 april dook het weer op. Terwijl ik me zelf natuurlijk ook al die tijd heb afgevraagd: kwam die hersenbloeding nou door mijn ziekte of door die klap?"

Slaande beweging
Volgens Van Kessel vertelde de officier tijdens diens bezoek van 5 februari dat er géén getuigen waren die hadden gezien dat ze door de agent was geslagen. Uit het 190 pagina's tellende rapport van bureau VIK, zal later anders blijken. Eén man verklaart tijdens het verhoor dat Saskia op haar borst zou zijn geslagen toen ze op de grond lag. Een andere getuige spreekt van een slaande beweging met een wapenstok naar de vrouw die op de grond lag (maar zag niet of die daadwerkelijk werd geraakt). Saskia's vriend Sjors verklaart gezien te hebben dat Van Kessel 'in ieder geval twee keer is geslagen'.

Daar staan veel andersluidende getuigenverklaringen tegenover. Die komen grotendeels van politiemensen van arrestatie-eenheid Romeo; 23 agenten zijn gehoord door bureau VIK. Geen van allen zeggen ze te hebben waargenomen dat Van Kessel werd geslagen.

Ontkenning
De agent in kwestie ontkent tegenover VIK ten stelligste dat hij buiten zijn boekje is gegaan. Omdat Saskia op hem af bleef lopen, zou hij haar slechts geduwd hebben. Een 'afhoudduw', in politiejargon. Hij is enkel als getuige gehoord. Niet als verdachte. Dat steekt, bij Saskia.

Bewijs
Van Kessels advocaat Esther Vroegh trekt op 22 april aan de bel bij justitie. 'In mijn beleving is het op zijn minst bizar dat er niemand als verdachte is gehoord', mailt ze. Volgens haar ligt er genoeg bewijs voor 'een redelijk vermoeden van schuld jegens de agent aan poging doodslag/zware mishandeling'. Op 20 juni, als een antwoord uitblijft, stuurt ze de officier een herinneringsmail.

Niet serieus genomen
Van Kessel zelf zegt het gevoel te hebben volstrekt niet serieus te worden genomen. „Ik heb bewijsbaar letsel, ik heb getuigen, ik heb beelden. We zijn ruim zes maanden verder, 32 relschoppers zijn al voor de rechter verschenen – dát had kennelijk prioriteit– en ik heb nog helemaal niks. Dit is allesbehalve bevorderlijk voor mijn herstel.”

Verdachte
Advocaat Vroegh heeft zich inmiddels gewend tot de hoofdofficier van Oost-Nederland, maar vreest dat zij de gang moet maken naar het college van Procureurs-Generaal, de landelijke top van het openbaar ministerie. „Ik vind: merk deze meneer als verdachte aan en laat vervolgens de rechter oordelen.”

Moedeloos
Van Kessel zegt moedeloos te worden van de slepende kwestie. „Al die getuigenverklaringen in het VIK-rapport zijn al in de twee weken na 16 december opgenomen. Ook het NFI-rapport ligt er al maanden. Waarom gebeurt er niks? Waarom hoor ik niks? Ik zit er elke dag mee, privé en zakelijk.”

Ze is het vertrouwen in politie en justitie kwijt. Je wordt er een beetje bang van. Is dit Nederland, is dit Geldermalsen? Dit is de doofpot, dat is wat het is."

Zorgvuldigheid
Een woordvoerster van het openbaar ministerie in Arnhem laat weten dat de officier van justitie zeer spoedig alsnog een besluit bekendmaakt over het al dan niet strafrechtelijk vervolgen van de agent in kwestie. „Zorgvuldigheid gaat boven snelheid.”

Een politiezegsman benadrukt dat er in zijn ogen niet méér aan de hand is geweest dan een afhoudduw, een valpartij en een ongelukkige samenloop van omstandigheden.

Terug naar nieuws Ga naar de website